Με την περούκα την ξανθιά
φάνηκες μες στη γειτονιά
Μπήκες σε βαριούς μπελάδες
με κάτιτι πιτσιρικάδες.
Είσαι στο στενό απ’ ώρα
με τη φούστα τη στενή
και του έρωτα σου η φόρα
πόρτα ψάχνει για να βγει.
Ήμασταν φίλοι από παλιά
μα τώρα ζεις στην μοναξιά.
Κρύφτηκες στις βλεφαρίδες
και μέσα στις θολές ελπίδες.
Σαν να παίζεις κάποιο ρόλο
σε παράξενη σκηνή
μέσα στο δικό σου κόσμο
δίπλα στην οικοδομή.
Πάρε απ’ τους άλλους τα φιλιά
μα δώσε εμένα τα κλειδιά
μπαίνοντας στα μυστικά σου
να αλαφρώσει η καρδιά σου.
Σε πονώ γιατί είμαι μόνος
φίλε αδελφή ψυχή
όσο μόνος είναι ο κόσμος
στη δική του ενοχή.
