Δε με ξέρουν όλοι,
ούτε μ’ αγαπούν.
Όμως μες στην πόλη,
με νιώθουνε οι μόνοι,
αυτοί που πονούν
μα δε θα το πουν.
Κι είναι που φοβάμαι τις νύχτες,
είχες πει θα ‘ρθεις μα δεν ήρθες.
Κι είναι που φοβάμαι τον κόσμο,
αν δεν είσαι εδώ.
Κι είναι που φοβάμαι τα βράδια,
κι είναι που φοβάμαι τα πάντα
και φοβάμαι τον εαυτό μου,
αν δεν είσαι εδώ.
Πάλι ξημερώνει, ήλιε τι με θες
Και το φως πληγώνει,
αν δεν μας ενώνει.
Οι μέρες περνούν, μα λίγοι τις ζουν.
