Μες στο καταχείμωνο, μεσάνυχτα και κάτι
μ’ εκκλησιάς αντίδωρο και λόγια του Σωκράτη,
καταμεσής στην άσφαλτο τραπέζι θα σου κάνω
το κάστρο σου το άπαρτο στα χέρια μου να πάρω.
Να περνούν τα φορτηγά δεξιά κι αριστερά
να στριγγλίζουνε τα φρένα και τα χείλη σου ένα ένα
κόκκινο κρασί σαν αίμα να μου δίνουν τα φιλιά.
Τα σύννεφα στην άσφαλτο βαρύ χαλί θα στρώσω,
και σαν χωράφι άσπαρτο το σώμα σου θα οργώσω.
Να περνούν τα φορτηγά δεξιά κι αριστερά
να στριγγλίζουνε τα φρένα και τα χείλη σου ένα ένα
κόκκινο κρασί σαν αίμα να μου δίνουν τα φιλιά.
Σκηνικό παράστασης θα μοιάζει του Φελίνι
και γιορτή ανάστασης στου φεγγαριού τη δίνη.
Να περνούν τα φορτηγά δεξιά κι αριστερά
να στριγγλίζουνε τα φρένα και τα χείλη σου ένα ένα
κόκκινο κρασί σαν αίμα να μου δίνουν τα φιλιά.
