Φρένο και γκάζι
δεν με τρομάζει
ετούτη δω η νύχτα.
Όποιος φοβάται
να μην κοιμάται
στου έρωτα τα δίχτυα.
Ποιος διατάζει
ούτε με νοιάζει
καρδιά μου όλα ρίχ ‘τα…
Εγώ ξανά δεν οδηγώ
σαν το δικό σου φορτηγό
κουράστηκα να κουβαλώ
στα ίδια τα ταξίδια
Ανθρώπους, φόβους και φωνές
και αμαρτίες μου παλιές
αγάπες που ‘φυγαν στο χτες
και έγιναν συντρίμμια…
Κοίτα το χέρι
στήνει καρτέρι
να πιάσει το δικό σου
Ήμουν σαν ήλιος
το μεσημέρι
πάνω στο πρόσωπό σου
Ένα σου λέω
τώρα που παίρνεις
το δρόμο το δικό σου…
Εγώ ξανά δεν οδηγώ
σαν το δικό σου φορτηγό
κουράστηκα να κουβαλώ
στα ίδια τα ταξίδια
Ανθρώπους, φόβους και φωνές
και αμαρτίες μου παλιές
αγάπες που ‘φυγαν στο χτες
και έγιναν συντρίμμια…
