Βαθιά μέσα στον ύπνο μου στα πέρατα του κόσμου
βογκά η νύχτα μυστικά τριγύρω μου κι εντός μου.
Όταν κοιμάται ο θεός πιάνει σειρά η σκόνη
στ’ αζήτητα, στ’ αδέσποτα, ο φόβος δυναμώνει.
Μοιάζει με νηστικό σκυλί που σκάβει τις πληγές μου
κι ύστερα παίρνει ξαφνικά τη θέση του επιδέσμου.
Τρώει από τα έτοιμα και μας χρεώνει πόνο
ξεμοναχιάζει τη χαρά κι εγώ τη μαχαιρώνω.
Και πες μου πώς να κοιμηθώ και πώς να ησυχάσω
του κόσμου το άγριο βουητό εντός μου να σωπάσω.
Στ’ ονείρου πέφτω το βυθό ψυχή μου να σε πιάσω
και πες μου πώς να κοιμηθώ και πώς να ησυχάσω;
Μαύρα παράθυρα κλειστά και μέσα η ψυχή μου
γεμάτη τραύματα ανοιχτά χαϊδεύω το σκυλί μου
π’ όλο γυρεύει ποσοστά και αίμα απ’ τη ζωή μου
μέσ’ σε δωμάτια κλειστά στριμώχνει την ψυχή μου…
Και πες μου πώς να κοιμηθώ και πώς να ησυχάσω
του κόσμου το άγριο βουητό εντός μου να σωπάσω.
Στ’ ονείρου πέφτω το βυθό ψυχή μου να σε πιάσω
και πες μου πώς να κοιμηθώ και πώς να ησυχάσω;
