Πες μου τα μάτια που θα βρω
το τάμα να αντικρίσω
να δω τον άνθρωπο σκυφτό
στα δύο διπλωμένο
συνέχεια στο χέρι του να είναι η αξίνα.
Ζευγαρωτά, ζευγαρωτά.
Ο φράχτης να είναι η χώρα του,
το χώμα να είν’ ο βιός του.
Δίπλα του, παραδίπλα του
να στέκεται το ζώο…
Να μην τη ζει τη διαφορά,
τρόμος να μην τον φτάνει
