Στην πόρτα καρφωμένη κι απόψε η ματιά μου
Και το τηλέφωνό μου έχω πάρει αγκαλιά
Έξω στους δρόμους βολοδέρνει η καρδιά μου
Σε ψάχνει μες στη νύχτα και στην ερημιά
Ραγίσαν τα όνειρά μας, σπάσαν
Τις καρδιές μας αγοράσαν
Πρότυπα ξενέρωτα, φτηνά
Κι όλες οι αγάπες που μας τάξαν
Γίνανε πλοία που βουλιάξαν
Κάποιο βράδυ, κάπου στη στεριά
Φταίω κι εγώ
Φταίω κι εγώ
Φταίμε κι οι δυο ας μη γελιόμαστε
Φταίει κι η ζωή
Μα πιο πολύ
Φταίμε εμείς που ονειρευόμαστε
Που ονειρευόμαστε
Μιας άγνωστης το λάγνο βλέμμα
Μιας περαστικής το ψέμα
Σ’ έφεραν πάλι μπρος μου
Σ’ έφεραν ξανά
Όλα απόψε μοιάζουν όλα τόσο ξένα
Μοιάζουνε όλα μακριά σου
Όλα πεθαμένα
Ίσως φταίει κι αυτή η πόλη
Που όλους μας αποξενώνει
Χιλιάδες χέρια μα κανένα δεν απλώνει να πιαστείς
Σ’ αγαπώ σαν στενοχώρια
Σ’ αγαπώ και θα ‘ρθω πάλι
Μα κρύψε τ’ όνειρό σου, μην το πεις
