Στο πάτωμα οι σκέψεις μου
στα χείλη μου οι λέξεις μου
αφού δεν είσαι εσύ εδώ
και απόψε θα κρυφτούνε.
Κοιτάζει απ’ το παράθυρο
το βλέμμα μου στο άπειρο
τα αστέρια πια δεν βρίσκουνε
τον λόγο για να βγούνε.
Φταις για όλα αυτά που πέρασα
φταις που ακόμα είμαι εδώ
και τον εαυτό μου έχασα
φταις ακόμη και για αυτό.
Φταις γιατί στον έρωτα ποτέ δε θα ξανά πιστέψω
μπήκες μέσα στην ζωή μου και έβγαλες εμένα έξω
έσπασε απόψε ο ουρανός και βρέχει πάνω μου τα λάθη σου.
Φταις για κάθε Σάββατο που ξενυχτούσα στα σκαλιά σου
για να φέρω μια Κυριακή μέσα στην αγκαλιά σου
όλα όμως γίνανε καπνός, ήταν άνεμος η αγάπη σου.
Μισάνοιχτη η πόρτα μου
δεν έκλεισα τα φώτα μου
μα τα δικά σου σ’ αγαπώ
στο δρόμο θα χαθούνε.
Φταις για όλα αυτά που πέρασα
φταις που ακόμα είμαι εδώ
και τον εαυτό μου έχασα
φταις ακόμη και για αυτό.
Φταις γιατί στον έρωτα ποτέ δε θα ξανά πιστέψω
μπήκες μέσα στην ζωή μου και έβγαλες εμένα έξω
έσπασε απόψε ο ουρανός και βρέχει πάνω μου τα λάθη σου.
Φταις για κάθε Σάββατο που ξενυχτούσα στα σκαλιά σου
για να φέρω μια Κυριακή μέσα στην αγκαλιά σου
όλα όμως γίνανε καπνός, ήταν άνεμος η αγάπη σου.
