Φταις που φτάσαμε ως εδώ
και μέρα νύχτα ζω
στης μοναξιάς σου το βυθό
Φταις που μου ’λειψες πολύ
και κάθε σου φιλί
με χαρακώνει σαν γυαλί
Φταις μου σκότωσες το χθες
μου άνοιξες πληγές
κι έγινες πόνος κι ερημιά
Φταις που δίχως να ντραπώ
κι απόψε θα σου πω
δε σε συγκρίνω με καμιά
Φταις που έφυγες νωρίς
και μ’άφησες χωρίς
ένα σου χάδι να σωθώ
Φταις που κόπηκα στα δυο
που έπαψα να ζω
κι όμως ακόμα σ’ αγαπώ
Φταις που πρόδωσες το χθες
που έγινα σκιές
τα όνειρά μας τώρα πια
Φταις που ψάχνω να σε βρω
λες κι είσαι ακόμα εδώ
μα δεν υπάρχεις πουθενά
Φταις μου σκότωσες το χθες
μου άνοιξες πληγές
κι έγινες πόνος κι ερημιά
Φταις που δίχως να ντραπώ
κι απόψε θα σου πω
δε σε συγκρίνω με καμιά
Φταις που έφυγες νωρίς
και μ’άφησες χωρίς
ένα σου χάδι να σωθώ
Φταις που κόπηκα στα δυο
που έπαψα να ζω
κι όμως ακόμα σ’ αγαπώ
