Φταίω τα χάλια του που έχει ο καιρός μου
που έγινε γκρίζος ο γαλάζιος ουρανός μου
για τα μπαλκόνια που δεν έχουνε λουλούδια
για τα όνειρά μου που πληγώνουν τ’ αγγελούδια
Φταίω που γέμισαν σκουπίδια οι βιτρίνες
και συζητώ μόνο για χρήμα και κομπίνες
Φταίω που κλείστηκα μες στο μπετόν κουτί μου
κι έχω συγκάτοικο τον τηλεφωνητή μου
Φταίω, Φταίω, Φταίω…
Φταίω που έχει η ζωή μελαγχολία
που τη ζωγράφισα με μαύρη κιμωλία
Φταίω που έχω παρελθόν που σε πληγώνει
κι είμαστε τώρα τόσο μόνοι
τόσο μόνοι…
Φταίω, Φταίω, Φταίω…
Φταίω που δέντρα δε μεγάλωσαν στην πόλη
γιατί είμαι κίτρινη βροχή σαν βιτριόλι
Φταίω που με πονά η εφημερίδα
γιατί δε βρίσκω μια γραμμή που να `χει ελπίδα
Φταίω, Φταίω, Φταίω…
Φταίω που έχει η ζωή μελαγχολία
που τη ζωγράφισα με μαύρη κιμωλία
Φταίω που έχω παρελθόν που σε πληγώνει
κι είμαστε τώρα τόσο μόνοι
τόσο μόνοι…
Φταίω, Φταίω, Φταίω…
