Πρωτοψιχάλες του Σεπτεμβρίου
κίτρινα φύλλα παλιού βιβλίου,
του φθινοπώρου η μελαγχολία
ξυπνά αγάπης παλιά ιστορία.
Λες και πείσμα το ’χει κάποιος μου καημός
με το πρωτοβρόχι με τα πρώτα κρύα
να ‘ρχεται επισκέπτης άρρωστος, χλωμός
και να μου θυμίζει μια παλιά ιστορία.
Λες και πείσμα το ’χει να μ’ ανησυχεί
μες την ερημιά μου κι έρχεται απ’ τα μάκρη.
των παλιών καθρέφτης φέρνει τη βροχή
και στα κρύσταλλά του λάμπει κάποιο δάκρυ.
