Μ’ έπαιξες στα ζάρια και με έχασες,
γύρισες σελίδα και με ξέχασες.
Κι όταν πια κουράστηκες
απ’ τις περιπλανήσεις,
σκέφτηκες εμένανε,
σε μένα να γυρίσεις.
Φύγε, φύγε,
φύγε, φύγε!
Μπορεί να σε σκοτώσω
εγώ που σ’ αγαπούσα τόσο.
Μ’ έκανες κουρέλι και με άφησες.
μόνη στα σκοτάδια με παράτησες.
Κι όταν πια δε σου ’μεινε
κανείς για ν’ ακουμπήσεις,
έτρεξες συγγνώνη
συγγνώμη να ζητήσεις.
Φύγε, φύγε,
φύγε, φύγε!
Μπορεί να σε σκοτώσω
εγώ που σ’ αγαπούσα τόσο.
