Πάλι, με σκυμμένο το κεφάλι,
γιατί φεύγεις, μου εξηγείς,
θέλεις σαν τον άνεμο να τρέχεις,
να μου ανήκεις δεν μπορείς.
Φύγε, αλλά, χωρίς καρδιά
και μια βαλίτσα μοναξιά,
να το θυμάσαι, δε θα πας πολύ μακριά,
φύγε, αλλά, χωρίς καρδιά
από του δρόμου τα μισά,
θα φοβηθείς, πίσω να `ρθεις θα θες ξανά.
Πάλι, με την πίκρα προσκεφάλι,
και τσιγάρο τον καημό,
θα `μαι και θα σκέφτομαι που πάνε
τα χαμένα σ’ αγαπώ.
Φύγε, αλλά, χωρίς καρδιά
και μια βαλίτσα μοναξιά,
να το θυμάσαι, δε θα πας πολύ μακριά,
φύγε, αλλά, χωρίς καρδιά
από του δρόμου τα μισά,
θα φοβηθείς, πίσω να `ρθεις θα θες ξανά.
