Άμα σου δείξω τις πληγές
που είναι η καρδιά γεμάτη
σαν τον κισσό θα μαραθείς
θα γέρνεις ν’ αποκοιμηθείς, αγάπη μου,
και δε θα κλείνεις μάτι.
Χίλια ποτάμια γέμισα
από τα δάκρυά μου
κι όταν εγύρεψα νερό
ήταν σαν θάλασσα αλμυρό, αγάπη μου,
θολό σαν την καρδιά μου.
Φύγε λοιπόν, μη στέκεσαι
να με παρηγορήσεις
γιατί κοντά μου θα χαθείς
σαν το πουλάκι της βροχής, αγάπη μου,
προτού να φτερουγίσεις.
