Στέκω μπλεγμένος κι αβοήθητος ξανά
στα μονοπάτια του μυαλό και βρίσκομαι στο πουθενά
πληγωμένος μα στέκομαι ακόμα σαν βράχος
στο πουθενά, στο τίποτα μα η καρδιά μου έχει βάθος
Πολλές φορές πρέπει ν’ ακούμε την καρδιά, στο ‘πα ξανά
και το μυαλό να σταματάει, να μη μιλά
είναι τότε που τη σκέψη θάβω και μονολογώ
μοιρολόγια σε ανθρώπους που δεν είναι τώρα πια εδώ
Στη γειτονιά των αγγέλων το όνειρό μου ταξιδεύει
το σώμα μου βουλιάζει μα η ψυχή διαβαίνει
Μένει το όνειρο εκεί να με οδηγεί
σε μια αγκαλιά που ‘χει ανοίξει τα φτερά και αντηχεί
στο τίποτα, στο πουθενά
μια ματιά πιο χαμηλά απ’ τον ουρανό
είναι μουντό και πιο θαμπό απ’ ότι θέλω να δω
κι όμως κοιτάζεις, δεν είναι αυτό που βλέπεις
κοίταξε εις βάθος να δεις αυτό που θέλεις
Θέλω τον κόσμο ολόκληρο να δω πιο καθαρά
προς το γαλάζιο του ουρανού βάζω ξανά φτερά
Βάστα τα χέρια μου και πάρε την καρδιά μου
Φύγαμε, ακολούθα με, διώξε τη μοναξιά μου
και πάρε μονάχα τις στιγμές που χαμογέλαγες
και ένα ψέμα που σου δώσαν να πληρώσεις
Διώξε από πάνω σου αυτά που σε προδώσανε
και φύγε μακριά την ψυχή σου για να σώσεις
Είναι στιγμές πολλές φορές που κάθομαι μονάχος μου
και αναπολώ το χθες, είναι πολλές φορές
Μη μου πεις δεν το ‘χεις κάνει, ψεύτης θα φανείς
υπάρχουνε στιγμές που αρχίζεις να νοσταλγείς
Κι αν αυτό που νοσταλγήσεις είναι ψέμα τότε κράτα το
και βάλε την αλήθεια σου παράταιρα κοντά του
Τι αλήθεια και τι ψέμα, μονοπάτι αδιάβατο
τον δρόμο σου τον διάλεξες, μαγκιά σου, μαγκιά του
Υπάρχουν πάντα άλλες φορές τα δάκρυα να συγκρατείς
και να τ’ αφήνεις μόνος σου να μη ντραπείς
είναι τότε που κοιτιέσαι στον καθρέφτη κι αγριεύεις
και τα βάζεις με την πάρτη σου ότι φταις και δε μιλάς
μην ξεχάσεις να κατέβεις απ’ το τρένο και ν’ ανέβεις
πρέπει πρώτα ν’ απαλύνεις την οργή απ’ όλα αυτά
που διδάξαν οι προγόνοι σου και πήρες για πεσκέσι
στη δύσκολη στιγμή δε θα σου βγαίνει λέξη
Θέλω τον κόσμο ολόκληρο να δω πιο καθαρά
προς το γαλάζιο του ουρανού βάζω ξανά φτερά
Βάστα τα χέρια μου και πάρε την καρδιά μου
Φύγαμε, ακολούθα με, διώξε τη μοναξιά μου
και πάρε μονάχα τις στιγμές που χαμογέλαγες
και ένα ψέμα που σου δώσαν να πληρώσεις
Διώξε από πάνω σου αυτά που σε προδώσανε
και φύγε μακριά την ψυχή σου για να σώσεις
Τα πάντα γύρω σου απρόσωπα και τ’ όνειρό σου
που χάνεται αργά μέσα σου, κρύβεις δύο πρόσωπα
Χάνεσαι μες στο πουθενά, κενές οι μέρες που περνάς
το πάθος πλέον είναι φυλακή
Οι φόβοι σου σε διαπερνάνε μα εσύ εκεί
έχεις χαράξει τη δικιά σου τη γραμμή
Και τρέχεις αδύναμος, σκιές σε κυνηγάνε
που πας κι αφήνεις πίσω σου ανθρώπους να πονάνε?
Τρέμεις τους γύρω σου, φοβάσαι ένα ψέμα
τους αφήνεις, προσπερνάς και θυμάσαι υποσχέσεις
που ‘χεις δώσει κι έπρεπε να τις τιμήσεις
και δεν έχεις εκτιμήσει τη ζωή που άφησες πίσω σου ποτέ
Ψάξε να βρεις τη δύναμή σου, βλέπω τρέμει το κορμί σου
σοβαρά τι σου συμβαίνει μόνος σου αναρωτήσου
Απόφαση που μένει χαλαρώνεις και πετάς, τα φτερά σου αμολάς και πετάς
Θέλω τον κόσμο ολόκληρο να δω πιο καθαρά
προς το γαλάζιο του ουρανού βάζω ξανά φτερά
Βάστα τα χέρια μου και πάρε την καρδιά μου
Φύγαμε, ακολούθα με, διώξε τη μοναξιά μου
και πάρε μονάχα τις στιγμές που χαμογέλαγες
και ένα ψέμα που σου δώσαν να πληρώσεις
Διώξε από πάνω σου αυτά που σε προδώσανε
και φύγε μακριά την ψυχή σου για να σώσεις
