Κάποιοι άγγελοι θλιμμένοι που `ναι μες στις εκκλησιές
όλοι τους ζωγραφισμένοι με καημούς και με σιωπές,
κρύβουν στα χιτώνιά τους τα χρυσάφια των βυθών
κι όλο λεν τα πάτερμά τους στα παλάτια των φτωχών.
Φύλλο φύλλο ξεφυλλίζω τα χαρτιά της μοναξιάς
κι όλο σου καταλογίζω όλ’ αυτά που σπαταλάς,
τα φτερά και τα χρυσάφια δυστυχώς και τα σκορπάς
και αλλού κοιμάσαι βράδυ και αλλού πρωί ξυπνάς.
Κάποιοι άγγελοι της νύχτας με φτερούγες ανοιχτές
τρέχουν όταν τους φωνάξουν οι γονατιστές ψυχές,
έτσι ήρθες ένα βράδυ για να παρηγορηθώ
κι έδωσες τ’ ανθόνερά σου μες στη δίψα μου να πιω.
Φύλλο φύλλο ξεφυλλίζω τα χαρτιά της μοναξιάς
κι όλο σου καταλογίζω όλ’ αυτά που σπαταλάς,
τα φτερά και τα χρυσάφια δυστυχώς και τα σκορπάς
και αλλού κοιμάσαι βράδυ και αλλού πρωί ξυπνάς.
