Και το φεγγάρι ολόγιομο
και η καρδιά γεμάτη
θα πάρω το μονόδρομο
που βγάζει στην αγάπη.
Να ‘σαι εσύ ο ουρανός
να ‘μαι εγώ τ’ αστέρι,
φωτεινό μου καλοκαίρι,
ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
όσο μ’ αγαπάς εσύ.
Και το κορμί να καίγεται
να θέλει το δικό σου
δεν γράφεται, δε λέγεται
η νύχτα στο πλευρό σου.
Να ‘σαι εσύ ο ουρανός
να ‘μαι εγώ τ’ αστέρι,
φωτεινό μου καλοκαίρι,
ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
όσο μ’ αγαπάς εσύ.