Φωτιά θα βάλω στα σεντόνια
που κοιμηθήκαμ’ αγκαλιά
να βρουν της νύχτας τα τελώνια
αποκαΐ αποκαΐδια τα φιλιά.
Θα βάψω μαύρους τους καθρέφτες
στο ίδιο χρώμα την καρδιά
μετά θα φύγω σαν τους κλέφτες
και θα σ’ αφή και θα σ’ αφήσω τα κλειδιά.
Μπορεί να βγω να ζητιανέψω
σε ξένα χείλη το φιλί
σε κάποια αγάπη να πιστέψω
κι ας ξέρω πως, κι ας ξέρω πως δεν ωφελεί.
Φωτιά θα βάλω στα φεγγάρια
που τα κοιτάζαμε μαζί
όταν χωρίζουν τα ζευγάρια
ένας πεθαίνει, ένας πεθαίνει ο άλλος ζει.
Θα πέφτει κόκκινο το χιόνι
πάνω σε δρόμους τ’ ουρανού
κι έτσι καθώς θα ξημερώνει
θα σε μισή θα σε μισήσω με το νου.
Μπορεί να βγω να ζητιανέψω
σε ξένα χείλη το φιλί
σε κάποια αγάπη να πιστέψω
κι ας ξέρω πως, κι ας ξέρω πως δεν ωφελεί.
