Η γραμμή της ζωής στην παλάμη
κάθε μέρα την βλέπω τελειώνει
σαν σταγόνα που παίζει στο τζάμι
κι ένας ήλιος καυτός τη στεγνώνει
Να προλάβω να ζήσω με νοιάζει
με μυαλό με καρδιά με δυο φίλους
κι ο αέρας αέρα να βάζει
στης ψυχής μου τους χάρτινους μύλους
Φωτιά συνονόματη ψυχή τε και σώματι
στα σπλάχνα σου γέρνω
φωτιά μπες στο αίμα μου φωτιά βγες στο βλέμμα μου
να ζήσω πεθαίνω
Η γραμμή της ζωής στον καθρέφτη
μια ματιά βιαστική τίποτ’ άλλο
μια ματιά που χτυπάει και επιστρέφει
μακιγιάζ να μου πει βάλε κι άλλο
Στης καρδιάς τ’ ανοικτό το βιβλίο
δεν θ’ αφήσω μια μέρα σελίδα
στο κρυφό του έρωτά μου σχολείο
μόνο φόβο και δάκρυα είδα
Φωτιά συνονόματη ψυχή τε και σώματι
στα σπλάχνα σου γέρνω
φωτιά μπες στο αίμα μου φωτιά βγες στο βλέμμα μου
να ζήσω πεθαίνω
