Μου ‘πες κάποτε θα έρθεις
να με βρεις και να με κλέψεις
μέσα από τη φυλακή μου
στ’ όνειρο να ξαναμπώ
Η ζωή θέλει να παίξεις
Μου ‘λεγες θα μπλέξεις
Σ’ ένα δρόμο δίχως αύριο
δρόμο δίχως τελειωμό
Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά
Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα όλα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ
Ποιο όνειρο να επιλέξεις
όλοι παίζουν με τις λέξεις
Τίποτα δεν είναι σίγουρο
Τίποτα δεν είν’ απλό
Πρόσεχε μην ξαναπέσεις
στην παγίδα να αρέσεις
Πιο πολύ στους άσχετους
παρά στον ίδιο σου τον εαυτό
Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά
Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα όλα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ
Όσο έχω εσένα,
κι όσο εσύ έχεις εμένα,
όλα καλά!
Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά
Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα όλα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ
Η ζωή θέλει να παίξεις
όσο και να μπλέξεις
