Μη με χτυπάς, είμ’ άνθρωπος
μικρέ, δεν είμ’ ελάφι2,
είμ’ ο ντερβίς Αμπντάλ Μουσά
που τα μακάμια3 γράφει…
Μα ο κυνηγός ετόξεψε,
στα στήθια το χτυπάει
Και να το πιάσει κυνηγά
σ έναν τεκέ4 όπου πάει.
Βροντάει την πόρτα του τεκέ
Χτυπιέται ‘κεί και κλαίει.
Για δώστε μου το ελάφι μου
στους ντερβισάδες λέει.
Βγαίνει και ο Αμπντάλ Μουσά
με ράσο ματωμένο,
του δείχνει και το βέλος του
στα στήθια του μπηγμένο.
Έλα μικρέ και βγάλ’ το μου
και πάρε με και σκλάβο!
Όχι, ντερβίσης θα γενώ
να ιδώ, να καταλάβω!
Και το μικρό μπεγόπουλο
έμειν’ εκεί ντερβίσης.
Τον είπαν Καϊκουσούζ Αμπντάλ5,
να μην το λησμονήσεις.
Credits
Στίχοι: Ε. Ζάχος – Παπαζαχαρίου από το βιβλίο του «Ανατολή Ανατολών»
