Η ομίχλη αραιώνει,
όπου να ’ναι ξημερώνει
το ρολόι δείχνει έξη
και σε λίγο πια θα φέξει.
Ο καιρός έχει καλμάρει,
το καράβι θα σαλπάρει
κι ο λοστρόμος στην καλή του,
λέει με την βραχνή φωνή του.
Γεια σου, φεύγω σήμερα μακριά σου,
σφίξε με στην αγκαλιά σου, γεια σου, γεια σου.
Γεια σου, όσο λείπω από κοντά σου
θα ‘ρχομαι στα όνειρά σου, γεια σου, γεια σου
Κι αν η τύχη μου τα φέρει
να πνιγώ σε ξένα μέρη
με τους φίλους μου τα κύματα
θα σου στέλνω προσκυνήματα.
Στάσου, άσε με να σε φιλήσω
παρακάλα να γυρίσω, γεια σου, γεια σου.
Της φουρτούνας ήταν μήνας
μες στη θάλασσα της Κίνας
μίλια έξω απ’ τη Σαγκάη
πνίγηκε ο λοστρόμος πάει.
Της καρδιάς του η κοπέλα
τον θυμάται και δακρύζει
και το κύμα στην Καστέλα
τρυφερά της ψιθυρίζει.
Γεια σου, φεύγω σήμερα μακριά σου,
σφίξε με στην αγκαλιά σου, γεια σου, γεια σου.
Γεια σου, όσο λείπω από κοντά σου
θα ‘ρχομαι στα όνειρά σου, γεια σου, γεια σου
Κι αν η τύχη μου τα φέρει
να πνιγώ σε ξένα μέρη
με τους φίλους μου τα κύματα
θα σου στέλνω προσκυνήματα.
Στάσου, άσε με να σε φιλήσω
παρακάλα να γυρίσω, γεια σου, γεια σου.
