Σε πρόσεξα σε κάποια καρτ ποστάλ,
μονάχη στου σπιτιού σου τη βεράντα.
Με κοίταξες με πρόσωπο οβάλ
και χάθηκες στις φλόγες του σαράντα.
Γενιά με τα φτερά σου τ’ ανοιχτά,
το πιο καλό τραγούδι μου για σένα.
Με μπλούζα κολεγίου και μπριγιόλ
στα πάρτι σε ξανάδα του εξήντα.
Ξεκίναγες με μπλουζ και ροκ εντ ρόλ
και τέλειωνες με Χιώτη, Μαίρη Λίντα.
Γενιά με τα φτερά σου τ’ ανοιχτά,
το πιο καλό τραγούδι μου για σένα.
Και τώρα πια με ρούχα γιούνισεξ
σε βρίσκω σε ηλεκτρόνικα υπόγεια,
τα ίχνη σου να σβήνεις με σπορτέξ
και να σου πνίγει ο θόρυβος τα λόγια.
Γενιά με τα φτερά σου τ’ ανοιχτά,
το πιο καλό τραγούδι μου για σένα.
