Κόπηκε η ανάσα μου
μαζί με τη δική σου
Σκίστηκε η καρδιά μου
απ΄ τη φωνή σου
Κι ένα αόρατο σχοινί
Τυλίχτηκε σφιχτή θηλιά
Κι όλη τη γη την έπνιξε
Βαριά όπως η μπότα στο λαιμό σου
Κυνηγημένε γίγαντα
Ο αέρας που ζητούσες
Φωτιά θα γίνει
κι ο καπνός Θα μας πλακώνει
Ένα παρακαλώ σας μη
Ένα παρακαλώ βαθιά θα μας στοιχειώνει
Kανείς δε νοιάστηκε αρκετά
Αυτός ο κόσμος κι εσένα να χωρά
και την πνοή σου όταν άφηνες στο δρόμο
αντί ένα χέρι να απλωθεί για να σε σώσει
έβλεπες χέρια που κρατούσαν κινητά
Φωνή που έσβηνε βοήθεια ζητούσε
Βλέμμα ψυχρό μίσος τυφλό της απαντούσε
Φωνή τρεμάμενη ψιθύριζε μαμά
Μα όλοι γύρω κλείνανε τα αυτιά
Κυνηγημένε γίγαντα
Για το δικό σου άχτι
Ή θα αλλάξει αυτή η γη
Ή θα πνιγεί σε καταρράκτη
Πρόζα:
Ευγενικέ μου γίγαντα κοιμήσου
αυτή η γη αφού δεν ήτανε για ‘σενα
Αυτή η γη δεν είναι για κανένα
Σου το ‘χαν πει από μωρό
Πως θα το βρεις από λευκό και να προσέχεις
Ή θα αλλάξει αυτή η γη
Ή θα καεί θα γίνει στάχτη
