Γι’ αυτούς που δε γνωρίσανε
του διπλανού την πόρτα
και που ποτέ δεν άνθισαν
αστέρια κι ουρανοί.
Γι’ αυτούς και που στο δέρμα τους
ο πόνος τους φαινόταν,
υπάρχει στα τραγούδια μας
μια θέση αδειανή.
Γι’ αυτούς που αγαπήθηκαν
και βρέθηκαν στη μάχη,
μονάχα τα τραγούδια μας
δυο λόγια θα τους πουν.
Κι όσοι παλέψαν έρωτες
σαν κάποιοι μονομάχοι,
θα `ρθουνε δίπλα σιωπηλοί
να συμπαρασταθούν.
Αυτοί που προσευχήθηκαν
σε μια φωτογραφία
κι ήταν σα να μιλούσανε
σε κύμα σκοτεινό.
Ο μόνος που τους άκουγε
ήταν η δυστυχία
κι όσοι στην άκρια της γης
μιλούν με το Θεό.
