Ό,τι αρχίζω μου τελειώνει
σε κομμάτια σπάει γυάλινα
με σχοινί που δεν παλιώνει
μ’ εχουν δέσει, όσα τα ‘λυνα
Τόσα λόγια κι υποσχέσεις σαν χαρτιά καμένα στη φωτιά
ποια αγάπη θα μπορέσεις, που ‘χεις μια πέτρα στη καρδία;
Η αγάπη μια για πάντα δεν μου έτυχε
στα ξυστά περνούσε πάντα, δεν με πέτυχε
είμαι για κακή μου τύχη ξημερώματα
ακροβάτης δίχως δίχτυ στα πατώματα
Πέφτει η νύχτα κι έχω πέσει,
το τηλέφωνο μου δεν χτυπά
όσα μου ‘πες, τα ‘χω δέσει
κι όλα ήταν ψέμα τελικά!
Πέφτει η νύχτα και παλεύω να σωθώ, να πάρω αναπνοές
και με πόνο σε γυρεύω σε μπαράκια, δρόμους και στοές
Η αγάπη μια για πάντα δεν μου έτυχε
στα ξυστά περνούσε πάντα, δεν με πέτυχε
είμαι για κακή μου τύχη ξημερώματα
ακροβάτης δίχως δίχτυ στα πατώματα
