Με πήρες ναυαγό, ναυαγό και πληγωμένο
και μου ‘δειξες συμπόνια, συμπόνια και στοργή
Και τώρα με ί με τα ίδια σου τα χέρια
ζητάς για να με βάλεις βαθιά στη μαύρη γη
Βαρύ ‘ναι το αμά το αμάρτημα που κάνεις
κι αν μ’ έσωσες, με πρόδωσες
και τώρα θες, τρελή να με πεθάνεις
Για πες μου τι σου ε τι σου έφταιξα και μου `χεις
δεμένη μ’ αλυσίδες τη δόλια μου καρδιά
Να λιώνω μέρα νύ μέρα νύχτα να πονάω
χωρίς καμιά ελπίδα, χωρίς παρηγοριά
Βαρύ ‘ναι το αμά το αμάρτημα που κάνεις
κι αν μ’ έσωσες, με πρόδωσες
και τώρα θες, τρελή να με πεθάνεις
Με πήρες ναυαγό, ναυαγό και πληγωμένο
να γιάνεις τις βαθιές, τις βαθιές λαβωματιές
Και τώρα κάθε μέ κάθε μέρα μου ανοίγεις
στο σώμα μου μεγάλες κι αγιάτρευτες πληγές
Βαρύ ‘ναι το αμά το αμάρτημα που κάνεις
κι αν μ’ έσωσες, με πρόδωσες
και τώρα θες, τρελή να με πεθάνεις
