Το ξέρω είναι άτιμη η νύχτα
τη στήνει και σε βάζει στο σημάδι
τα φύλλα ανακάτωσε και ρίχτα
και πάρε μου τον πόνο μ’ ένα χάδι
Το ξέρω είναι άτιμο το βράδυ
σε παίρνει και σε πάει στα χαμένα
σαν φώτα βυθισμένα στο σκοτάδι
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα
για σένα
Την πέφτεις στα βαθιά σε χάνω πάλι
δε βλέπεις δεν ακούς δε μου μιλάς
με δυο φτερά που σου `δωσε η ζάλη
ανοίγεις το παράθυρο και πας
Ας πάει στα κομμάτια η αλήθεια
το ξέρω πως μπορείς χωρίς εμένα
μετράνε πιο πολύ απ’ τη συνήθεια
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα
για σένα
Για σένα που ξεχάστηκα εδώ
χαμένος στης σιωπής σου την ηχώ
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
για σένα που ξεχάστηκα εδώ
δεμένος στο δικό σου το βυθό
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
