Ακούω τον ήχο απ’ τα κλειδιά σου στην πόρτα
το ξέρω πως τίποτα δε θα `ναι όπως πρώτα
σκουπίζω τα μάτια μου, τραβάω το σεντόνι
κι η ωραία μοναξιά μου σε λίγο τελειώνει
Φοβάμαι… φοβάμαι…
Γιατί να επιστρέφω σε σένα
γιατί να πέφτω στα ίδια τα λάθη ξανά
Γιατί να επιστρέφω σε σένα
γιατί αφού ξέρω από πριν τι θα γίνει μετά
Φοβάμαι μακριά σου να ζήσω
φοβάμαι να ξαναγαπήσω
φοβάμαι, φοβάμαι… εμένα
και πάντα επιστρέφω σε σένα
Τη βρύση στο μπάνιο ακούω να τρίζει
μισώ το νερό που το δέρμα σου αγγίζει
θα είναι απόψε η νύχτα που θ’ ανασάνω
ή πάλι βαθιά πως κοιμάμαι θα κάνω
φοβάμαι… φοβάμαι…
