Δεν είναι λοιπόν κάθε μέρα γιορτή
Είναι στιγμές που βουλιάζει η ζωή
Μα κάθε φορά στο μαύρο βυθό
Αν μ’αγαπάς, αντέχω να ζω
Είναι πληγές που δεν κλείνουν ποτέ
Μα όταν μ’ αγγίζεις δεν πονάω
Είναι φορές που ξυπνάω στο χθες
Μα έχω τα μάτια σου για φάρο
Δεν είναι λοιπόν κάθε μέρα γιορτή
Αρκεί να είναι κάθε μέρα μαζί.
Είναι στιγμές που το γέλιο πονά
Γιατί εκεί κρύβω τον πόνο καλά
Μόνο εσύ ξέρεις το πως
Να βάλεις στα μάτια μου και πάλι το φως.
Είναι πληγές που δεν κλείνουν ποτέ
Μα όταν μ’ αγγίζεις δεν πονάω
Είναι φορές που ξυπνάω στο χθες
Μα έχω τα μάτια σου για φάρο
Δεν είναι λοιπόν κάθε μέρα γιορτή
Αρκεί να είναι κάθε μέρα μαζί.
