Τώρα που σε γνώρισα καλά,
μπορώ να πω με σιγουριά, πως δε σε ξέρω.
Για να δώσω στην εικόνα φως,
θα χρειαστώ το άλλο μισό,
το σκοτεινό που ξέρω πως κρατάς κρυφό.
Όμως, δεν ξέρω τι να πω,
πάλι τα ίδια θα σου πω,
μα πάει πολύς καιρός πολύς καιρός,
που έχω να μ’ ακούσω από μέσα.
Δεν ξέρω τι να πω
πάλι τα ίδια θα σου πω,
μα πάει καιρός
που έχω να μ’ ακούσω από μέσα.
Σε ψάχνω σε στιχάκια ερωτικά,
αλίμονο, δεν είσαι στα απλά,
δεν είσαι στα περαστικά,
σε βρίσκω πιο βαθιά.
Χαμένος στης σιωπής τη φλυαρία,
και συ έρχεσαι, φεύγεις με κυκλική πορεία,
γνωστή και άγνωστη
όπως και να `σαι σ’ αγαπώ.
Όμως δεν ξέρω τι να πω
πάλι τα ίδια θα σου πω,
μα πάει πολύς καιρός πολύς καιρός,
που έχω να μ’ ακούσω από μέσα.
Δεν ξέρω τι να πω
δε θέλω να επαναληφθώ,
μα πάει καιρός
που έχω να μ’ ακούσω από μέσα.
