Άκυρα γράμματα,
σκληρά ταχυδρομεία.
Γράφτηκε και το διάβασα.
Ξημέρωσα και βράδιασα
σε μια ζωή, χωρίς ζωή.
Σε μια ζωή καμία…
Σε κουβαλάω στην αγκαλιά
σαν ιστορία απ’ τα παλιά
και ξέρω πάλι δε θα βρω
τόπο να σ’ ακουμπήσω.
Θα με κοιτάζουν να περνώ
από τη Γη ως στον ουρανό
και να γυρίζω πίσω.
Δρόμοι που ξέφτισαν
στις τσέπες εργολάβων.
Για σένα τους περπάτησα.
Τα μυστικά σου κράτησα
σαν όσια και σαν ιερά
κι ήρθα να σε προλάβω.
Για σένα απόψε είμαι εδώ,
γράμμα σε φάκελο ανοικτό.
Κι αν θες να μάθεις τι περνώ,
κάτσε και διάβασέ με.
Και μ’ ένα γραμματόσημο,
της μοναξιάς ορόσημο,
ναι ταχυδρόμησέ με.
