Τη νύχτα που σ’ αγάπησα
σου `δωσα τα κλειδιά μου
και σ’ άφησα ορθάνοιχτα
κι ας ήτανε μεσάνυχτα,
τις πόρτες της καρδιάς μου.
Σε πόθησα, σε πρόδωσα
αλήθεια σου, ψευτιά σου,
πάνω στα βράχια σου έπεσα
και μάτωσα μα σ’ έπεισα
πως ήμουνα δικιά σου.
Γυαλιά κομμάτια μου,
το φως στα μάτια μου,
το φως που σου ’κλεψα,
το φως μου για να δω.
Το φως στα μάτια μου,
ζωή κατάντια μου,
ανάσα που έκλεψα,
ανάσα για να ζω.
Τα χέρια σου μαχαίρια σου
ξυράφια και λεπίδες
με έγδαραν, με χάιδεψαν
με πόνεσαν με λάτρεψαν
μου κρύψαν τις πυξίδες.
Αδέλφια μου και μάνες μου
κλειδώσαν τα κελιά μου
τα δυο μου χέρια άνοιξα,
καυτό ατσάλι άντεξα,
βαθιά στα σωθηκά μου.
Γυαλιά κομμάτια μου,
το φως στα μάτια μου,
το φως που σου ’κλεψα,
το φως μου για να δω.
