Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Έρωτας τον επείραξε,
γι’ αυτό όλο γελά.
Στα πανηγύρια, αχ, γυρίζει,
κίτρο και πεύκο, ωχ, μυρίζει.
Το όνομα του ξέχασε,
τα σύνορα ξεπέρασε,
μα εμένα λαχταρά
κι εδώ ξαναγυρνά.
Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Η μοίρα τον εδίδαξε
σε λεύτερη αγκαλιά.
Δρόμος κι αγάπη η ζωή του,
ζάλη γλυκιά κάθε φιλί του.
Με το κλαρίνο μάζεψε
τις πίκρες και τις πλάνεψε
και περπατοπετά
μ’ εμένα αγκαλιά.
