Ας ήταν η συγγνώμη
φιλί σε σταυροδρόμι
που τ’ άφησες μια μέρα
αντί για καλημέρα.
Ας ήτανε κι η τύψη
φιλί που το ‘χεις κρύψει,
για να μου το χαρίσεις,
όταν ξαναγυρίσεις.
Γύρισε, κλειδί στην πόρτα γύρισε.
Γλυκό μου στόμα, μίλησε
ν’ ακούει κι η καρδιά.
Ας ήτανε το δάκρυ
στου στεναγμού την άκρη
τα μάτια σου να υγραίνει
και να τα ομορφαίνει.
Ας ήτανε κι η μετάνοια
πληγή στην περηφάνια,
να γύριζες σε μένα
με τα μαλλιά λυμένα.
