Έκανα όνειρα εγώ πολλά για σένα
μα μου τα γκρέμισες όλα σε μια βραδιά,
ήταν σεισμός η προδοσία σου για μένα
και μ’ άφησες συντρίμμια τη φτωχή μου την καρδιά.
Στης ζωής την ανηφόρα
είχα πιστέψει πως θα είχα έναν σύντροφο πιστό,
μα εσύ τα όνειρα μου `χεις γκρεμίσει
μ’ αυτόν της προδοσίας, τον σεισμό,
μ’ αυτόν, της προδοσίας, τον σεισμό.
Είσαι γυναίκα επιπόλαια, σ’ το λέω,
είσαι γυναίκα που της λείπει η καρδιά,
γι’ αυτό σταμάτησα για σένανε να κλαίω,
να ησυχάσει η φτωχή μου η καρδιά.
Στης ζωής την ανηφόρα
είχα πιστέψει πως θα είχα έναν σύντροφο πιστό,
μα εσύ τα όνειρα μου `χεις γκρεμίσει
μ’ αυτόν της προδοσίας, τον σεισμό,
μ’ αυτόν, της προδοσίας, τον σεισμό.
