Πότε έσβηνες μικρή
Τα γενέθλια κεριά σου
Πότε ήρθε κι η στιγμή
Που άνοιξες φτερά δικά σου
Κι όπως τρέχει η ζωή
Να κι ο έρωτας μπροστά σου
Χθες σε άφησα παιδί
Κι είσαι μάνα για φαντάσου
Γυναίκα εσύ, της γης θεά
Να κάνεις θαύματα πολλά
Για της καρδιάς τη χάρη
Είπε! Και σ’ έπλασε ο Θεός
Και έχει η ζωή μας φως
Κι ο έρωτας φεγγάρι
Μεγαλώνεις κι η χαρά
Του παιδιού απ’ το παιδί σου
Η πιο όμορφη στεριά
Στο ταξίδι της ζωής σου
Κι όσο γέρνεις σαν κορφή
Που τη δέρνουν οι χειμώνες
Παίρνεις τη γλυκιά μορφή
Των αγίων στις εικόνες
