Απόψε πάλι γύρισε στο νου μου και ψιθύρισε η αγάπη μας
και δε μου μίλησε άπονα μα είχε τόσα παράπονα η αγάπη μας
Μου μίλησε για τη βραδιά που οι δυο μας σαν μικρά παιδιά γελούσαμε
την πρώτη εκείνη τη βραδιά που δίχως ν’ ακουστεί μιλιά μιλούσαμε
Μου θύμισε τις μέρες μας, πικρές κι όμορφες μέρες μας, που τέλειωναν
κι έρχονταν οι νύχτες μας, οι ατέλειωτες οι νύχτες μας που μ’ έλιωναν
Το απόγευμα που βγαίναμε, το δρόμο που πηγαίναμε, τον φωτεινό
κι ενώ όλο περπατούσαμε ήταν σαν να πετούσαμε στον ουρανό
Και μου ‘πε η αγάπη, να σου ξαναπώ
πως ακόμα σε θέλω, γιατί σ’ αγαπώ
Απόψε πάλι γύρισε στο νου μου και ψιθύρισε η αγάπη μας
και δε μου μίλησε άπονα, μα είχε τόσα παράπονα η αγάπη μας
Παράπονα με μας τους δυο, που φταίμε για το χωρισμό που φτιάξαμε
Χωρίς κουράγιο κι ανθρωπιά στην πρώτη την κακοτοπιά τρομάξαμε
Και μου ‘πε η αγάπη, να σου ξαναπώ
πως ακόμα σε θέλω, γιατί σ’ αγαπώ
Και μόλις δίχως να σκεφτώ, σαν ξαφνικό ένα σ’ αγαπώ μου ξέφυγε
με φίλησε η αγάπη μας, η όμορφη αγάπη μας, και έφυγε…
