Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
μες την ξενιτιά μες τη μοναξιά
που δεν την αντέχω άλλο πια
γιατί νοσταλγώ γιατί λαχταρώ
την αγάπη μου και το χωριό
Και η αγάπη μου στην Ικαριά
έχει μαύρο πόνο στην καρδιά
δίχως συντροφιά δίχως αγκαλιά
δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά
κι αφού με πονά κι αφού μ’ αγαπά
είναι κρίμα να ‘ναι μοναχιά
Να πάρω θέλω την απόφαση
και θα πάω στ’ όμορφο νησί
θέλω να της πω πως την αγαπώ
και μια μέρα θα την παντρευτώ
μες την Ικαριά μια γλυκιά βραδιά
θα το κάψουμε με τα βιολιά
Και θα χορέψουμε μαζί κι οι δυο
το σκοπό τον Ικαριώτικο
θα γλεντήσουμε, θα μεθύσουμε
τους καημούς θα λησμονήσουμε
μες την Ικαριά και σαν τα πουλιά
θα ‘χουμε κι οι δυο ζεστή φωλιά
