Η αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ
φύγαν μια νύχτα απ’ το χωριό,
κρατούσανε για χρόνια δυο
συμβόλαιο συλλογικό.
Η αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ
μπήκαν αμέσως στο χορό,
κομμάτια βγάζουν εκατό
να πάρουνε καλό μισθό.
Στην αντάρα, στο Λενάκι, στη Ρηνιώ
βάζουνε δίπλα τη Φωφώ
κι αυτή δουλεύει όσο δυο,
χτυπάει διπλό το εκατό.
Κι η αντάρα, το Λενάκι κι η Ρηνιώ
όλο φωνάζουν στη Φωφώ
“Σιγά, Φωφώ, σκέψου κι εμάς
σιγά, Φωφώ, μας τυραννάς”
όλο της φωνάζουν
η αντάρα, το Λενάκι κι η γριά Ρηνιώ.
