Έχει αποτύχει, ας το πάρει σύμπασα η Αριστερά
έξαλλα πλήθη, το ποτάμι το “εγώ” του Πασοκά.
Ήθελε αλλαγή πάντων των άλλων, δίχως να αλλάξει αυτός
κι ήρθε η πληρωμή, πέτρες σκανδάλων, σήψη πάντων προπαντός.
Παιδιά και που ‘ναι τα, άιντε φίλοι απ’ τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού.
Βάλαν κουστούμια, έγια μόλα, τράπεζες χτυπήσανε
σκάψαν λαγούμια στα έντυπα όλα και τον Τόμπρα λύσανε
για ένα ποσοστό, όπλα αρπάξαν σ’ ένα εμπόριο άδικο
ό, τι αυθεντικό, πώς το πετάξαν μέσα στο σκυλάδικο.
Παιδιά και που ‘ναι τα, άιντε φίλοι απ’ τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού.
Με ποιους να πάμε, μη ρωτάτε κι ούτε είναι το θέμα εκεί
χούντα περνάμε, πολεμάτε κι είναι πιο μαυριδερή.
Στον ξευτιλισμό, στην κοροϊδία, μας κρατούν συναυτουργούς
μόνο επτά χρονών κι είναι θηρία… Πώς τελειώνουμε μ’ αυτούς;
Παιδιά και που ‘ναι τα, άιντε φίλοι απ’ τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού.
