Φουρτούνιασε η θάλασσα
ο ναυτικός φοβάται
γυναίκα μάνα και παιδιά
τέτοιες στιγμές θυμάται
Στα καραβοτσακίσματα
χορεύει η αναπνοή του
του Άι Νικόλα η ζωγραφιά
κρατάει τη ζωή του
Παλεύει το καράβι
στο μαύρο του καιρού
σηκώνονται τα κύματα
σαν μάγισσες και ξωτικά
Χορεύοντας ν’ αρπάξουνε
με δόλο την ψυχούλα του
του έρμου ναυτικού
Φουρτούνιασε κι ο ουρανός
ταίρι ζητάει να φτιάξει
με των αφρών το χτύπημα
τον ναύτη να βουλιάξει
Και τα λιμάνια του περνούν
ασπρόμαυρη ταινία
πόρνες που έζησε μαζί
κρυφά στην αμαρτία
Η βάρδια του που μένει
κρυφή είναι προσευχή
μια καταχνιά στη θάλασσα
κι ένα ξημέρωμα θολό
Του ανέμου σταμάτησε
την κόψη τη μαχαιρωτή
που πάει να κρυφτεί
