Δεν είναι το σχολείο
και το Πολυτεχνείο
δεν είναι το Εθνικό Ωδείο.
Δεν είναι το Μουσείο
ιστορικό μνημείο
δεν είναι γραφικό τοπίο.
Δεν είναι τα αρχαία
θρησκευτικά και νέα
δεν είναι η ένδοξη σημαία.
Δεν είναι εκείνη η όψη
και του σπαθιού η κόψη
εγώ αλλιώς την έχω νιώσει.
Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Αθήνα κι επαρχία
τυφλή εργολαβία
η εθνική ενδυμασία.
Χαμένες παραδόσεις
κι ατέλειωτες πιστώσεις
τον νεκρό πως να τον σώσεις.
Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ηλεκτρικά κλαρίνα
ουίσκι και ρετσίνα
απ’ όλα έχει η βιτρίνα.
Γιατί να με πειράζει
που ρούχα όλο αλλάζει
η ψυχούλα της με νοιάζει…
Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
