Λες ότι δεν έμαθα χρόνο να σου αφήνω
πως ποτέ δε σου `δινα άλλη επιλογή
τώρα που τελειώνουμε ποιον να κατακρίνω
φεύγουμε σαν σύννεφα πάνω από τη γη
Βάρυνε η ατμόσφαιρα, φεύγουμε απ’ τη μέση
μη ζητάς τον έλεγχο σε έναν πανικό
δεν μπορεί η αγάπη μου πια να μας χωρέσει
τίποτα λιγότερο απ’ το ιδανικό
Η δύναμη του έρωτα είναι ότι πεθαίνει
και δε θα κάνει άνανδρα έναν συμβιβασμό
γκαζώνει στα αδιέξοδα και μόνος του πηγαίνει
εκεί που η γη χωρίζεται από τον ουρανό
Κάποτε η λαχτάρα μας ήτανε πηγαία
και δε χρειαζότανε κάποιος να μιλά
για να δίνει εξήγηση σε όλα τα τυχαία
τώρα στο συμβόλαιο βλέπω τα ψιλά
Βλέπω πόσο κόστισε κάθε ελευθερία
κάθε ειρωνεία μας για τα τυπικά
δάκρυσα που χάθηκε τέτοια ευκαιρία
πέρα απ’ τις δυνάμεις μας ήταν τελικά
Όποτε μας δίνεται μία ευκαιρία
πέρα απ’ τις δυνάμεις μας είναι τελικά
