Παίζει παιχνίδια ο καιρός µε το µυαλό µου
Βγάζει έναν ήλιο και τα βλέπω όλα καλά
Τρέχει ποτάµι ο ιδρώτας στον λαιµό µου
Σ’ ό,τι µου δίνουν επιστρέφω πιο πολλά.
Άλλοτε νιώθω πως δεν έχω πια να δώσω
Άγριο ζώο τραβηγµένο στη φωλιά
Όλα τα γέλια δεν µου φτάνουν να ισιώσω
Όλα τα χέρια δεν µου φτιάχνουν µια αγκαλιά
Κι έρχονται τα κύµατα να πνίξουνε το τέρας
Κι εγώ κρατιέµαι απ΄τη ζωή σαν το µωρό στη ρώγα
Ποτέ µου δεν κατάλαβα γιατί ο τρελός αέρας
Φωνάζει όλη τη θάλασσα να σβήσει µία φλόγα.
Έτσι όπως έγιναν τα πράγµατα δεν ξέρω
Αν τα κυνήγησα ή µε διάλεξαν αυτά
Ούτε νοµίζω πως κανέναν ενδιαφέρω
Όσα µου τύχαν, άλλοι τα έζησαν διπλά.
