Κοίτα, εγώ με ψέματα δεν μίλησα
ποτέ μου εγώ δεν κρύφτηκα
ποτέ σε ψεύτικες σκιές
Άκου, εγώ δεν σ’αποκάλεσα ποτέ μου
αδελφέ μου, και δεν σου μίλησα ποτέ μου
με βρισιές!
Τρέχα και πήγαινε το χρήμα να θηλάσεις
να εκτελέσεις διαταγές καθορισμένες
όμως να ξέρεις δεν μπορείς να αποδράσεις
κι όλες οι μέρες σου εκεί είναι μετρημένες.
Κοίτα, εσύ που κρύβεσαι
σε χάρτινες ασπίδες
πάντα θα αισθάνεσαι πως κάποιος
σε κοιτάζει, άκου
όταν ο ήλιος θα ποτίζει την σκιά σου
με ακτίδες, πάντα το φως αυτό εσένα
θα τρομάζει
Τρέχα και πήγαινε το χρήμα να θηλάσεις
να εκτελέσεις διαταγές καθορισμένες
όμως να ξέρεις δεν μπορείς να αποδράσεις
κι όλες οι μέρες σου εκεί είναι μετρημένες.
Τρέξε και κρύψου στις ασπίδα σου και πάλι
και με το φως του φεγγαριού νυχτοπερπάτα
κοίτα πως είσαι στον καθρέφτη, κοίτα χάλι
την ρετσινιά δεν σου την σβήνει μια γραβάτα
