Μετά από χρόνια ξαφνικά
άρχισε πάλι να ξυπνά
η κουρασμένη μου καρδιά
μετά από χρόνια ξαφνικά
άρχισε πάλι να πονά
η πληγωμένη μου καρδιά
για σένα
Δε θέλω να μου πεις πως μ’ αγαπάς
στα όνειρά σου να με πας
κι αυτό μου φτάνει
δεν πρέπει να μου πεις πως μ’ αγαπάς
είμαι παιδί της ερημιάς κι εσύ λιμάνι
κράτα τα λόγια μυστικά
στα μάτια κοίτα με βαθιά
σε ποια ζωή, ζωή παλιά,
πες μου μαζί έχουμε ζήσει
Κοίτα με τώρα που μπορώ
μες στον καθρέφτη σου να ζω
να πλημμυρίζω, να μεθώ
πέφτουν τα σύννεφα βροχή
παίρνω το δρόμο απ’ την αρχή
νερό ραγίζει στην πηγή
για σένα
