Καταιγίδα, καταιγίδα θα μου τα σαρώσει όλα,
έρωτά μου και πατρίδα, σα σκυλί που τρώει φόλα.
Καταιγίδα και βαπόρια, τα’ δα όλα με τη μία,
ξέμεινα με τα κοκόρια από λάθος γνωριμία.
Άιντε φεύγα, άιντε φεύγα, άιντε φεύγα τώρα,
άιντε φεύγα, άιντε φεύγα, άιντε φεύγα τώρα.
Άιντε φεύγα τώρα, δεν υπάρχει χώρα,
αν τη κατοικήσεις, μέσα μου καμιά.
Τα ‘χω κάψει, τα ’χω, έφαγα το βράχο
κι έμεινε η θλίψη, άχρηστη ζημιά.
Ξεπεράστηκες, ξεπεράστηκα,
βασανίστηκες, τζάμπα βιαστικά
γι’ αυτό σαν την Ινδιάνα, σαν την Ινδιάνα
επικαλούμαι τελικά.
Καταιγίδα, καταιγίδα θα τα κάνει όλα σκόνη,
έρωτά μου και πατρίδα , σίδερο βαρύ κι αμόνι.
Άιντε φεύγα, άιντε φεύγα, άιντε φεύγα τώρα,
άιντε φεύγα, άιντε φεύγα, άιντε φεύγα τώρα.
Άιντε φεύγα τώρα, δεν υπάρχει χώρα,
αν τη κατοικήσεις, μέσα μου καμιά.
Τα ‘χω κάψει, τα ’χω, έφαγα το βράχο
κι έμεινε η θλίψη, άχρηστη ζημιά.
Ξεπεράστηκες, ξεπεράστηκα,
βασανίστηκες, τζάμπα βιαστικά
γι’ αυτό σαν την Ινδιάνα, σαν την Ινδιάνα
επικαλούμαι τελικά.
