Στην πόρτα μου να ‘ρθεις, το χάραμα στις τρεις
να μη σε δει κανείς κι η μάνα μου το μάθει…
Πως είμαστε μαζί, σα φύλλα σε κλαρί
χειλάκι με χειλάκι , ολόκληρη ζωή.
Εγώ είμαι η λεμονιά κι εσύ είσαι το λεμόνι
στη βαρυχειμωνιά πως να κοιμάμαι μόνη.
Στον κύρη μου να ‘ρθεις, πως μ’ αγαπάς να πεις
και το άλλο καλοκαίρι πως θα με παντρευτείς.
Το στρώμα μου κεντώ, μ’ άστρα και ουρανό,
εμένα λένε Πούλια κι εσένα Αυγερινό…
Εγώ είμαι η λεμονιά κι εσύ είσαι το λεμόνι
στη βαρυχειμωνιά πως να κοιμάμαι μόνη.
