Η πέτρα πίνει το νερό
και το νερό την πέτρα
μα εσύ στο δύσκολο καιρό
το ριζικό σου μέτρα
Κι αν δεις σε γη και σ’ ουρανό
να πνίγεται το δίκιο
πάμε κριτή παντοτινό
το χέρι σου τ’ αντρίκιο
Τότε θα βγούν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου
Ο ήλιος πίνει τη φωτιά
και η φωτιά τον ήλιο
μα εσύ με αητίσια τη ματιά
κάμε τη γη βασίλειο
Κι αν δεις στου κόσμου την βουή
να τραγουδάει το αίμα
πάρε για λιόστρα τη ζωή
και σαν θεριό πολέμα
Τότε θα βγούν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου
